Beeldspraak in beeld

Bij het aanschouwen van een kunstwerk beperken we ons meestal tot een esthetische evaluatie: we vinden het mooi of niet mooi. Maar soms is er is meer te zien dan wat te zien is. Want, met zijn kunstwerk probeert de kunstenaar ons iets te vertellen, een idee, een moraal, een intentie, een geestigheid of een situatie, die hij vaak om niet te shockeren verhult, subtiel wegwerkt door het gebruik van een specifieke beeldtaal van allegorische voorstellingen waarin symbolen en personificaties een dubbele functie hebben: enerzijds concreet waarneembaar, anderzijds uitdrukking geven aan iets geheel anders, beeldspraak dus.

‘De 7 Vrije Kunsten’Maerten de Vos, ca. 1590

Het is aan ons om het verhaal achter het kunstwerk te achterhalen, m.a.w. het werk te interpreteren, althans bij benadering, zoals de kunstenaar het bedoelde en zijn tijdsgenoten het begrepen, wat niet altijd met zekerheid kan worden gesteld.

Probleem daarbij is echter dat, zeker wanneer het gaat om een werk uit een ver verleden ¬– vooral wat betreft de 17de eeuwse genrestukken waarin schijnbaar realistische scènes uit het dagelijkse leven worden gevisualiseerd – de gebruikte beeldtaal en beeldspraak zo goed als in de vergetelheid zijn geraakt.

Het is dan ook boeiend om die betekenissen en daarmee het verhaal achter het kunstwerk te kunnen achterhalen m.a.w. de vergeten taal van een kunstwerk te lezen. In de kunstgeschiedenis bestaan daartoe enkele methodes.

‘Allegorie op het menselijk leven’Bartholomeus van der Helst, 1643

Info

Cursus Beeldspraak in beeld
Duur: min. 3u
Locatie: af te spreken
Voorkennis: niet vereist

Neem contact op